مکاشفات یک لیلی گمنام

اینجا خودِ خودم هستم

مکاشفات یک لیلی گمنام

اینجا خودِ خودم هستم

پدرم

یه دفعه دلم برای بابام تنگ شده

 

شاید چون دیروز واسه بچه ها راجع به خواب هایی که ازش می بینم حرف زدم  

 

دوست دارم بشینم گریه کنم، دوست دارم دلم واسه خودم بسوزه

 

 

 

14 سال گذشته،  

 

الان که فکر می کنم می بینم چقدر اون موقع بچه بودم و تحمل کردم 

 

چقدر دلم حضورش رو می خواد 

 

در سال هایی که به قدرتش و تأثیرش نیاز داشتم نبود 

 

اگر بود، مامانم اینقدر تنها نبود 

 

و شاید من اینقدر پوستم کلفت نبود 

 

و مسلماً من اینی که الان هستم نبودم  

 

با اینکه از چیزیکه الان هستم خیلی راضیم 

 

ولی ترجیح می دادم خیلی دختر لوس و احمق بودم 

 

ولی بابام بود 

 

براش هیچ کار نکردم، خیلی آرزوها برای بزرگ شدن خودم  

 

و رابطه خودم و پدرم داشتم 

 

همه اش نقش بر اب شد 

 

دلم برات تنگه بابا!!!! دلم آغوشت رو می خواد، پناهت رو ، حتی فریاد های بلندت رو، اخمت رو 

 

و خنده های بلند و شادی آورت رو 

 

 

 

 

 

 

 

مردن به قدری ساده و راحت اتفاق می افته 

 

که اگر یکبار ببینیش، دیگه لحظه ای از زندگی رو بیهوده، بدون عشق و پوچ نمیگذرونی  

 

من مرگ پدرم رو دیدم

 

 

نظرات 12 + ارسال نظر
مترجم دردها دوشنبه 17 مرداد‌ماه سال 1390 ساعت 00:07 http://fenap.blogsky.com

فاطیما !

یادت هست که اولین باری که همدیگر را شناختیم در ۳۶۰؟عکس پدرت بود و متنی که در موردش نوشتی؟یادت هست چی نوشتم و من؟سالینیکس را چطور؟


دلم یک هو پر کشید به آن زمان.چقدر تغییر کردیم؟به این فکر کردی که سه،چهار سال گذشته و من و تو هنوز زنده ایم ؟یعنی چند سال دیگر هم زنده هستیم؟اینجا می نویسیم؟هم دیگر را می شناسیم و یا صرفا یک خاطره ایم.فکرش را بکن.چهار سال گذشت.چهار سال.باورت می شود؟

دقیقاً یادم هست که اولین باری که در صفحه من پیغام گذاشتی برای اون متن بود.. حتی نوشته های تو، سالینکیس و بقیه رو کاملاً یادمه

راستش من هنوز با استاد سالینیکس از طریق ایمیل و فیس بوک در ارتباطم،‌همون جوری که دوباره تو رو پیدا کردم بعداز 4 سال

واقعاً زمان زیادیه .. چهار سال پیش عکس خودتو تو 360 یادته؟ می دونی چقدر تغییر کردی؟ مطمئن باش دیگه نمی زارم به این راحتی ها رابطه مون تموم بشه .. چون تو دوست خیلی خیلی خوبی هستی

در مورد زنده بودن خیلی فکر نمی کنم فقط می خوام تا لحظه ای که هستم،‌زندگی خوبی داشته باشم

ایمان دوشنبه 17 مرداد‌ماه سال 1390 ساعت 00:16 http://istgaah.bloghaa.com

چیزی نمی تونم بگم،فقط همین...

شما لطف دارید فقط همین ...

پیانیست دوشنبه 17 مرداد‌ماه سال 1390 ساعت 10:46 http://baharakmv2.blogsky.com

خیلی خیلی متاسف شدم. بقیه شو خصوصی...

من هم خصوصی ....

منیره دوشنبه 17 مرداد‌ماه سال 1390 ساعت 13:10 http://rishi.persianblog.ir

چشمای دیر خیس من هم تر کردی فاطمه ام .
فاطمه ی محکم و بزرگ !!!
دیگه بزرگ شدی راه برگشت نیست . [بغل و ماچ و گل و اشک و لبخند ]
سلام به مادر برسون.



محکم رو قبول دارم ولی بزرگ ...نمی دونم

حتماً به مامانم سلام می رسونم

بلندترین دوشنبه 17 مرداد‌ماه سال 1390 ساعت 21:02 http://www.bolandtarin.blogsky.com


ببینم تو احیانا میدونی چطوری میشه پیام خصوصی بهت داد؟

آره عزیزم... تو ستون سمت چپ زیر عکس توی قسمت منوی اصلی نوشته "تماس با من" از اونجا خصوصی می تونی پیام بدی

نادی دوشنبه 17 مرداد‌ماه سال 1390 ساعت 21:14 http://ashkemah.blogsky.com

شاید گفتن این که درک می کنم به نظر احمقانه بیاد. اما کسی که عزیزی را از دست داده ، با نداشتن بیگانه نیست

با حسرت تجربه یک حس خاص، نداشتن امکان تجربه یکسری لحظات خاص ...

ولی اینو قبول دارم، پذیرفتن نداشتن کسی به خاطر مرگ آسون تر از پذیرفتن نداشتن کسی به خاطر دلایلی غیر از مرگه .. (ببخشید که این نظر خیلی بی رحمانه است)

زهرا سه‌شنبه 18 مرداد‌ماه سال 1390 ساعت 12:17 http://30youngwoman.blogsky.com/

فاطمه ی خوبم نوشتت دلمو لرزوند و چشمامو خیس کرد.اون روزی که داشتی از بابا و خاطراتش و بعد مرگش واسمون می گفتی من به این فکر میکردم که قطعا یکی از اصلی ترین علتهایی که تو الان تو زندگی اینقدر محکم و قوی و صبور و مستقل هستی غم از دست دادن بابا بوده. چون به قول خودت هیچ سختی و غمی در زندگی به اندازه از دست دادن عزیزان آدم وجود نداره که ارزش این رو داشته باشه که از تمام لحظات زندگیت لذت نبری و عزیزم تو چه زود توی بچگی ات بزرگ شدی

راستش خودم اون موقع نمی دونستم چه چیزایی رو یاد گرفتم،‌ ... در ضمن شماها کلاً به من زیادی حال می دین و ذوق مرگم می کنید دختر جان

نیکادل سه‌شنبه 18 مرداد‌ماه سال 1390 ساعت 13:46

یه اشتراک دیگه
هرچند ناخوشایند
۱۱ سال پیش ...

کاش مایه افتراق بود

پیانیست پنج‌شنبه 20 مرداد‌ماه سال 1390 ساعت 23:05 http://baharakmv2.blogsky.com

سلام. نمیویسی؟

بهارک نوشته ام، چه جور ولی همینجوری توی چرکنویس ها ذخیره می کنم .. نمی دونم چه کار کنم؟؟؟
بزار چند روز بگذره ... من باید یه کم آروم بشم ..

میله بدون پرچم یکشنبه 23 مرداد‌ماه سال 1390 ساعت 15:10

سلام
یادش گرامی
مردن ساده و راحته اما ما میبینیم و بعد از یه مدت هم راحت فراموش می کنیم و مشغول می شیم! بعضی مواقع که یادش میفتم کمی ریلکس تر میشم! میگم تهش اینه دیگه پس فلان لق دنیا و رییس و مییس...

..لق دنیا!!!!

یاسمن جمعه 17 آذر‌ماه سال 1391 ساعت 00:17

آدرنالین

آتروپین

شوک.

بیهوده تلاش می کنیم

آدمیان بی رویا را

با زندگی آشتی دهیم.

دریغا!

بی رویا و بی عشق

قلب آدمی را

تاب سفری دوباره نیست.

زمانی نیا

دکتر پنج‌شنبه 28 فروردین‌ماه سال 1393 ساعت 19:08

عجب دکتری داشتیم و نمیدونستیم
دکتر تازه یه ذره فهمیدمت ، یه ذره !

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد